yanlı'ş

öncesi de var...

Fidan, Murat’tan ayrıldı. Ben çok tuhaf hissediyordum. Sanki ben sebepmişim gibi, sanki ben ayartmışım gibi. Fidan “saçmalama” diyordu, “ben istedim senden bunu. Ben demedim mi aldatıyor beni. Bir zarf atalım Murat’a diye. Lütfen böyle düşünme…”

Engellemiştim msn’de Murat’ı. Birkaç gün sonra bir mail geldi.

Msnde yoksun. Canım sıkkın. Belki konuşuruz biraz demiştim…

Neden diye sormayın. Ben de bilmiyorum. Maili alınca kaldırdım engeli. Hemen yazdı Murat; “nbr?” N’apmam gerektiğini kestiremiyordum, yani nasıl yazmam gerektiğini. Öyle havadan sudan lafladık biraz ama bir şey vardı. Çok donuktu Murat. Oyunu anladı mı, benden şüpheleniyor mu diye düşünüyordum. “Neyin var?” dedim. Birden düğmeye basmışım gibi yazmaya başladı:

Canım sıkkın. Aslında neden sana mail attım bilmiyorum. İnsan bazen tanımadığı biriyle konuşmak istiyor. Bu daha güvenli geliyor sanırım. Ya da ben öyleyim. Arkadaşlarıma derdimi, sıkıntımı filan anlatamam. Ama işte nette ne biliyim. Sen mesela. Bence arkadaşlarımdan daha objektif olabilirsin. Zamanın varsa tabi?

Şok olmuştum. Benden şüphelenmediği kesindi ama şimdi kaçamazdım. İçimden dur bi de ben benzetiyim seni diye geçirdim. “Paylaşmak istersen bana anlatabilirsin” dedim. Ne klişe bi cümledir. Hep işe yaraması ilginç tabi…

Önce biraz geveledi… Sonra… Fidan’dan bahsetmeye başladı…

Biriyle yazışıyorduk netten. Keyifliydi. Hatta telefon alıp verdik. Arada bir de sms filan atıyorduk birbirimize. Sanırım bana karşı bişiler hissetti. Yani ben öyle yakışıklı, karizmatik vs bi adam değilim. Nasıl oldu, noldu anlamadım. Ankara’daydı o. Çağırdı. Aşık olmasından korktum. Gitmedim. O geldi bu sefer. Emrivaki yaptı resmen. Ben çağırmamıştım yani. Pazartesi Salı izin alabilirdim hatta ama işleri bahane ettim. Ertesi gün geri yolladım. Geçen gün mail atmış. Kızmış bana belli. Ama bizim bi ilişkimiz yoktu ki. Şimdi napıcağımı şaşırdım.

Şaşkındım. Yazarken ellerim titredi, “peki o h.sonu noldu? Yani niye kızsın ki ya da nasıl yanlış anlamış olabilir ki bu kadar seni?”

Hava alanından aldım onu. Normal bi arkadaşım gibi. İyi bi otele yerleştirdim. Özel misafirim olduğunu söyledim hatta otele. Bi tatsızlık çıkmasın diye. Sonra dolaştık işte. Yemeğe filan gittik. Elimden geldiğince iyi yerlere götürdüm. Bak, erkek olsaydı da ben böyle ağırlardım. Sonuçta misafir o. Tabi ki ben ödeyecektim. Tabi ki benim şehrime geldi, ben gezdirecektim. Bunları bir şey bekleyerek yapmadım ki ben. Ama sonra asansörde öptü beni. Dürüst olucam sana. Yattık da. Hayır da diyebilirdim tabi ama neticede erkeğim işte. Hata yaptım kabul. Şimdi nasıl düzelteceğimi bilemiyorum. Üzmek istemiyorum onu ama bi ilişki değildi benim istediğim. Hiç öyle davranmadım ona. Ama öyle bir mail atmış ki. Susmalı mıyım yoksa sen yanlış anladın mı demeliyim şimdi.

“Sus” dedim “suuus!”